Dźwigowe zwalniaki elektromagnetyczne trójfazowe Typu DZEM

ZASTOSOWANIE

Zwalniaki typu DZEM przeznaczone są do zwalniania mechanicznych hamulców w urządzeniach dźwigowych, hamujących pod działaniem sprężyny lub ciężaru. Mogą być stosowane również w innych urządzeniach zasilanych napięciem trójfazowym.

Zwalniaki przystosowane są do pracy w pomieszczeniach zamkniętych przy średniej wilgotności i zapyleniu
w temperaturze otoczenia od -40°C do +35°C, oraz wolnym powietrzu pod osłoną.

UWAGA: Zwalniaki typu DZEM wykonywane są na prąd zmienny o częstotliwości 60 Hz dla napięcia do 500 V, po uzgodnieniu z wytwórcą.

Zwalniaki na pracę przerywaną P40 mogą pracować przy większej liczbie łączeń na godz., od znamionowej podanej w tablicy, ale tylko w wypadku gdy zostanie zmniejszony skok zwory. Poza tym mogą być zastosowane do pracy w urządzeniach o względnym procentowym czasie pracy P60 i P15.

Zależność między liczbą łączeń/godz. Skokiem i względnym procentowym czasem pracy.

UWAGA: Zwalniaki DZEM 20, DZEM 10 i DZEM 0 mają tylko cztery śruby specjalne mocujące cewki do rdzenia. Zwalniak Dżem 0 wykonany jest bez tłumika powietrznego.

Montaż

Zwalniaki montuje się w pozycji pionowej na urządzeniu hamującym. Zwalniak powinien być silnie dokręcony do konstrukcji wsporczej, a śruby mocujące powinny być zabezpieczone przed odkręceniem się. Przy silnym dokręceniu nie mogą działać na podstawę zwalniaka żadne momenty zginające.

Przyłączenie zwalniaka do układu hamującego powinno być w ten sposób wykonane, aby część ruchoma zwalniaka nie napotykała w czasie pracy na przeszkody. Zwora musi szczelnie przylegać do rdzenia, obecność szczeliny w stanie włączonym zwalniaka, jak również skrzywienie i skręcenie układu ruchomego w czasie pracy, opóźniające ruch zwory, powoduje przegrzanie zwalniaka i może spowodować spalenie cewki, z drugiej strony opóźnienie w zwalnianiu hamulca powoduje przegrzanie silnika.

Dla zapewnienia prawidłowej pracy hamulca, dolne położenie układu ruchomego zwalniaka powinno być tak dobrane, aby pozostał pewien zapas skoku uwzględniający zużycie się tarcz hamulcowych i powstanie luzów
w przegubach urządzenia hamującego.

Dla uniknięcia zbyt szybkiego zbijania się zwory i rdzenia, całkowita siła udźwigu nie powinna być mniejsza od ⅔ całkowitego udźwigu znamionowego ¹).

Regulację czasu opadania i podciągania zwory zwalniaka przeprowadza się przy pomocy śruby regulacyjnej tłumika powietrznego, przy czym po wyregulowaniu przeciwnakrętkę należy silnie dokręcić.

Czas opadania zwory powinien mieścić się w granicach od 0,05 sek. Do 0,1 sek. Na każdy cm skoku zwory.

Przekrój przewodów zasilających zwalniak powinien być taki, aby dopuszczalne obciążenie tych przewodów było nie mniejsze od 20% dopuszczalnego obciążenia przewodów zasilających silnik.

Dobór przewodów zasilających, jak również dobór zabezpieczenia silnika powinien być przeprowadzony
z uwzględnieniem prądów rozruchowych zwalniaka. Prądy rozruchowe i prądy trzymania dla znamionowego skoku i dla cewek połączonych w gwiazdę lub trójkąt. Przy zmniejszonym skoku prądy rozruchowe są mniejsze, przy czym zależność ( w zakresie skoku od znamionowego do 20 % skoku znamionowego) jest taka, że przy skoku zmniejszonym np. o 30 %, prądy rozruchowe są mniejsze również o 30 %. Połączenie kabla zasilającego do zacisków przyłączonych zwalniaka wykonuje się wg podanych schematów.

Eksploatacja i konserwacja

Prawidłowa praca zwalniaka zależy w dużym stopniu od dokładnego zmontowania i wyregulowania samego hamulca. Zbyt powolne zwalnianie hamulca lub nienormalne buczenie²) wskazuje na przeciążenie, którego powodem może być zbyt niskie napięcie sieci szczególnie w momencie załączania silnika lub niewspółosiowe ustawienie zwalniaka i hamulca.

Jeżeli mechaniczne części zwalniaka nie wykazują żadnych wad, a mimo to zwalniak nie ciągnie, należy sprawdzić wartość napięcia zasilającego. Przy spadku napięcia do wartości poniżej 0,9 Un zwalniak
nie zapewnia prawidłowej pracy układu hamującego.

W przypadku stwierdzenia usterek w pracy hamulca lub zwalniaka należy ten ostatni na czas wyregulowania urządzenia odłączyć od silnika lub stycznika i zasilać przez odłącznik bezpośredni z sieci.

Dźwigowy przynajmniej raz w tygodniu powinien sprawdzić stan nagrzania się zwalniaka. Temperatura górnej części obudowy przy pracy normalnej waha się w granicach  ̴ 60°C.

Każdy zwalniak należy raz na pół roku poddać przeglądowi. W czasie przeglądu należy oczyścić go z pyłu
i zanieczyszczeń. Części obrabiane i nie malowane jak wodzidło, tłok, wnętrze tłumika, sworzeń specjalny, powierzchnie stykowe rdzenia i zwory oraz zacisk uziemiający, należy nasmarować smarem ŁT-PN-56/C-96056. Należy również sprawdzić stan izolacji oraz układ połączeń cewek. Po przeglądzie należy sprawdzić pracę zwalniaka po podłączeniu go do sieci.

Najbardziej narażone na uszkodzenie są cewki, tak że w eksploatacji ce pewien czas zachodzi konieczność ich wymiany. Wymianę uszkodzonych cewek skrajnych wykonujemy następująco:

Odłączamy końcówki cewek od zacisków przyłączowych, odkręcamy i wyjmujemy śruby specjalne podtrzymujące cewkę, opuszczamy na zworę i razem ze zworą obracamy o kąt 90°, następnie wymieniamy cewki. Natomiast gdy zachodzi konieczność wymiany cewki środkowej, należy wówczas dodatkowo wyjąć sworzeń specjalny, a zworę razem z cewką wysunąć z obudowy do tego stopnia, aby była możliwość jej wymiany. Pamiętać należy, aby po wymianie cewek nie obrócić zwory o kąt 180° w stosunku do jej położenia przed wymianą, gdyż może to po wmontowaniu cewek spowodować zwiększenie buczenia zwalniaka.

Cewki z płytą należy w ten sposób ustawić i dokręcić śrubami, aby pozostał równomierny luz między płytą
a kolumnami zwory. PO wymianie cewek lub innych części należy sprawdzić działanie zwalniaka zasilając go przez odłącznik bezpośrednio z sieci. Jeżeli po załączeniu zwalniak nienormalnie buczy, należy sprawdzić czy cewki nie zostały krzywo przykręcone i wyregulować przez odpowiednie dokręcenie śrub mocujących cewki,
a gdy to nie pomoże, dokręcić śruby mocujące rdzeń. Po wyregulowaniu zwalniaka śruby należy zabezpieczyć przed odkręceniem się. Przyczyną buczenia może być rozluźnienie się blach rdzenia i zwory wskutek długotrwałej pracy, należy wówczas zbić mocniej odpowiednie nity, a w wypadku konieczności dotrzeć powierzchnie pracujące rdzenia i zwory. Wyniki przeglądów oraz zauważone uszkodzenia i dokonane naprawy należy wpisywać do rejestru pracy zwalniaka.